Το έθιμο του Κλήδονα που γιορταζόταν παλιά στις 24 Ιουνίου, τότε που ήταν η γιορτή του Αϊ – Γιαννιού τ’ Αλτρουπιού του Λαμπαδιάρη και του Ριγανά, παρουσίασε ο σύλλογος "ο Μπάλος".

Τότε ανοίγαμε τον Κλήδονα και πηδούσαμε τις φωτιές,  "τα κάψαλα", που ανάβαμε στο τρίστρατο της γειτονιάς.

Έθιμα από την εποχή του Ομήρου, σημάδεψαν γενιές ανθρώπων για να περάσουν από τη λατρεία του ήλιου και της θεάς Κληδόνας της μαντικής, στον Άγιο-Γιάννη τα πρώτα χριστιανικά χρόνια.

Πηδώντας τις φωτιές ξόρκιζαν το κακό και μέσα από τον Κλήδονα οι λεύτερες κοπέλες με τη χάρη της θεάς μάντευαν το γαμπρό που θα τους έφερνε η τύχη.

Έθιμα αγαπημένα που έδιναν χρώμα στη ζωή μας με άρωμα άλλων εποχών, αγνών και ανθρώπινων. Όσοι τα ζήσαμε τα αναπολούμε αλλά σιγά - σιγά ο χρόνος τα ξεθώριασε και χάνονται.

Σήμερα αξίζει έστω να τα αναβιώνουμε για να τα μαθαίνουν οι νέες γενιές, γιατί τίποτα δεν χάνεται αν δεν το αφήσουμε εμείς.

Φέτος, ο  "Μπάλος", άνοιξε τον Κλήδονα και πήδηξε τις φωτιές για να καούν όπως έλεγαν τότε οι ψύλλοι και οι κοριοί και σήμερα οι κορονοϊοί. Ευχόμαστε ο Αϊ – Γιάννης ο Λαμπαδιάρης να δώσει του χρόνου τα μελλούμενα να είναι πάντα χαρούμενα για όλους μας

                                                                                Σταυρούλα Νικέλλη